برخی نکات عمومی برای شنای ایمن:
- هرگز در تاریکی شنا نکنید.
- در مقابل خواهش های بی مورد دیگران جهت شنا در محلی که آن را برای جانتان ایمن نمی دانید، یا حتی ذره ای شک دارید که مهارت یا اعتماد به نفس لازم برای شنا در این مکان را دارید، قاطعانه «نه!» بگویید و تسلیم خواست دیگران نشوید. بسیاری از افرادی که در آب غرق می شوند اصلاً قصد ورود به آب را نداشته اند. در عین حال خود شما نیز هرگز دیگران –بویژه کودکان- را تشویق یا مجبور نکنید که فراتر از حدی که احساس ایمنی می کنند، وارد آب شوند!
- همواره آدرس دقیق محلی که برای شنا کردن انتخاب کرده اید را بدانید و مطمئن باشید همواره یکی از همراهان شما که به تلفن دسترسی دارد بیرون از آب حضور داشته باشد و متوجه وضعیت شما در آب باشد. احتمال عدم آنتن دهی شبکه و ... را در طبیعت در نظر بگیرید. ضمناً در برخی شرایط، به دلیل صدای امواج یا جریان رودخانه یا موارد دیگر، ممکن است فرد بیرون از آب حتی از فاصله بسیار نزدیک قادر به شنیدن صدای فرد در حال غرق شدن نباشد!
- هرگز در محلهای دورافتاده یا فاقد امکانات امداد و نجات شنا نکنید!
- نود درصد افرادی که پس از حوادث وسایل نقلیه آبی غرق می شوند، جلیقه نجات به تن نداشته اند. لذا در صورت استفاده از قایق یا هرگونه وسیله نقلیه آبی حتماً جلیقه نجات استاندارد بپوشید. پوشیدن جلیقه نجات حتی اگر شناگر بسیار ماهری باشید نیز ضروری است؛ چرا که در اکثر حوادث فرد به دلیل ضربه خوردن به سر، هوشیاری خود را از دست داده یا به دلیل آسیب دیدگی اندامها قادر به شنا کردن نخواهد بود. جلیقه نجات باید از انواع استاندارد بوده و مناسب جثه و وزن فرد باشد. در مقابل ارزش یک زندگی، هزینه یک جلیقه نجات بسیار ناچیز است.
- به اسباب بازیهای باد شدنی یا فومی برای ماندن بر روی آب اعتماد نکنید. این وسایل جهت حفظ ایمنی شناگران ساخته نشده اند. جلیقه نجات استاندارد، ابزاری ایمن برای باقی ماندن بر روی آب است؛ بویژه کودکان حتی اگر قصد وارد شدن در آب را نداشته و صرفاً در اطراف آب هستند باید جلیقه نجات به تن داشته باشند.
- برای پیشگیری از برخورد شناگران با وسایل نقلیه آبی نظیر قایق ها، جت اسکی ها، یا موج سواران، یا سایر وسایل ورزشهای آبی یا افرادی که به داخل آب شیرجه می زنند، حتماً لازم است مناطق آبی ناحیه بندی شده و هر دسته از افراد در ناحیه مخصوص خود فعالیت داشته باشند.
- به زبان ساده، مصرف الکل، مواد مخدر، یا داروهایی که موجب گیجی، خواب آلودگی یا کاهش عملکرد مغز می شوند، با شنا کردن یا نظارت بر سایر افراد در هنگام شنا یا بازی اطراف آب، جور در نمی آید! در یک پژوهش در استرالیا، 72% افراد غرق شده در رودخانه ها مشکوک به مصرف مقادیر بیش از حد مجاز الکل بودند که این موضوع در 37% موارد قطعاً اثبات شد. همچنین در بیش از 10% موارد، فرد غرق شده پیش از شنا در رودخانه مواد مخدر مصرف نموده بود. در آمریکا 70% از افرادی که در حین تفریحات آبی جان خود را از دست داده اند، از الکل استفاده نموده بودند. در سطح جهانی، مشخص شده که استفاده از الکل در حین تفریحات آبی (شنا، قایق سواری، موج سواری و ...) عامل بروز % 50-25 از مرگ و میرها بوده است. این میزان بالای غرق شدگی مرتبط با الکل و مواد مخدر عمدتاً به دلیل کاهش توانایی مغز در پردازش اطلاعات و تعامل با جریانات پیچیده آب، اختلال در جهت یابی و تعادل و ناتوانی در تصمیم گیری فرد می باشد. در چنین شرایطی، فرد هر چقدر هم شناگر ماهری باشد عملاً نمی تواند خود را از مهلکه نجات دهد.
- در صورتی که فرد در حین شنا دچار مشکل شد یا در صورت نجات فرد در حال غرق شدن از آب، با وجودی که فرد پس از رفع مشکل یا نجات یافتن از غرق شدگی احساس سلامتی کند، لیکن باید به طور اورژانس توسط کادر پزشکی معاینه شده و دستورات ایشان را به طور کامل اجرا کند. برخی آسیب های تهدید کننده حیات ممکن است از لحظات اول پس از خارج شدن از آب تا ساعاتی بعد خود را نشان داده و مشکل ساز شوند.
- افرادی که دارای سابقه بیماری می باشند (بویژه بیماریهایی نظیر غش، تشنج، و ...)، لازم است حتماً تحت نظارت مستقیم ناجی غریق از آب استفاده کنند. ضمناً استفاده از دوش حمام به جای وان قویاً برای این افراد توصیه شده است.
- در یک بررسی مشخص شده است که متداول ترین علت غرق شدگی در رودها، افتادن غیرارادی در آب رود بوده است. افتادن در آب رود ممکن است در هنگام ماهیگیری، عبور از کنار رود و .. رخ دهد.
برخی روشهایی که موجب موفقیت چشمگیر در کاهش تلفات غرق شدگی در کشورهای مختلف شده است عبارتند از:
o ایجاد کمپین های آگاهی رسانی به عموم در مورد خطرات شنا در آب های ناحیه بویژه جهت مسافرانی که با خطرات آبهای ناحیه آشنایی ندارند.
o کرایه دادن یا حتی ارائه رایگان جلیقه نجات و سایر وسایل تأمین ایمنی شنا در آب.
o انتشار مطالب مختصر و مفید در حدّ یک بروشور کوچک در محل هایی که عموماً مردم برای شنا آز آنها استفاده می کنند (و نه صرفاً در سواحل حفاظت شده توسط نیروهای امداد و نجات؛ چرا که بیشتر موارد غرق شدگی در محلهایی رخ می دهد که نیروی امداد حضور ندارد).
o نصب پلاکاردهای آگاهی دهنده، و اطلاع رسانی از طریق رسانه های عمومی.
-------------------------
برای مشاهده کلیپ کوتاهی در مورد اصول پیشگیری از غرق شدگی اینجا کلیک کنید.
-------------------------